Maandag 23 juni:

De eerste dag van onze expeditie naar Spitsbergen begint al avontuurlijk. Normaal zouden we vliegen van Brussel naar Longyearbyen op Spitsbergen, maar de motor van het toestel heeft een olievlek en er zeker 3 dagen herstellingswerk aan.
De organisatie gaat dan op zoek naar een ander vliegtuig maar dit is blijkbaar niet
eenvoudig er zijn maar een paar toestellen die hoger dan .... Breedtegraad mogen vliegen.
Dit omdat de landingsbaan vrij kort is maar de voornaamste reden is dat de
navigatiesoftware in de meeste vliegtuigen niet voorzien is om zo noordelijke te vliegen.
Rond 12 uur kwam men dan met een voorstel om naar Tromsø in Noorwegen te vliegen en daar te overnachten. De ijsbreker met reeds 30 Nederlanders aan boord doet vandaag dan maar een kleine rondvaart en ligt morgen terug in de haven van Longyearbyen. Om 13u30 zijn we dan toch eindelijk kunnen vertrekken. Na een vlucht van 3 uur werden overgebracht naar het Radison hotel. Nog even een korte wandeling gemaakt door het dorpje,
gelukkig had ik niet te grote dorst want een pintje vind je hier niet onder de 10€.
Om 20u30 avondeten en daarna het bed in want het was een lange dag en morgenvroeg worden we al gewekt om 3u45.

Dinsdag 24 juni: Longyearbyen & Poolepynten

Date: 24-06-2014
Position: Longyearbyen & Poolepynten
Wind: milde bries uit het ZW (Windkracht 1)
Weather: zonnig
Air Temperature: +7°C
GPS: 78°13.8’ N / 014°39.7’ O

Een tasje koffie en wat fruit en dan naar de luchthaven voor onze vlucht om 6 uur. Met wat vertraging zijn we dan toch vertrokken om 7u15 naar Longyearbyen. Na een vlucht van 1,5 worden we door de crew van De Ortelius met zodiak's naar het schip gebracht dat in de haven van Longyearbyen voor anker ligt. De Ortelius lag te anker te Longyearbyen gedurende de nacht en inderdaad, daar landde het vliegtuig met de achterblijvers om  08:20.  De zodiacs werden gelanceerd en tegen 9:30 werden de laatste gasten opgepikt aan wal. Ook de bagage werd naar het schip getransporteerd en na amper één uur vertrokken we met eindelijk iedereen aan boord. Dit tot ieders grote opluchting. Op weg voor  onze “Polar Bear Special”!
Veiligheid eerst, dus  ook nu voor de nieuwkomers de gebruikelijke instructies en demonstraties, inclusief de oefening. Ook hoe  je te gedragen in ijsberenland kwam aan  bod.  Dan werd het  tijd voor de introductie van
de kapitein, de hotelmanager, de expeditieleider en staf. Daarna was het  al vlug tijd voor de lunch, voor velen gevolgd door een  siësta. Het schip bereikte de smalle strook water  tussen Spitsbergen en het  eiland Prins Karls Foreland waarna het  anker  gedropt bij Poolepynten. Rond 16:00  zaten we in de zodiacs op weg naar het  lange strand en de walrussen. We vormden twee  groepen, één  ging het  strand afschuimen terwijl de andere de walrussen ging observeren. Langs de kustlijn doken de Noordse sternen in het  ondiepe water  en op het  zand  tussen het  drijfhout nestelde een  paarse strandloper. Twee Rosse  franjepoten zwommen op en af in een  klein beekje. Met ongeveer 40 walrussen in de kudde en enkele in het water moest er omzichtig gehandeld worden. Voetje voor  voetje naderden we de dieren tot we dicht genoeg waren om  ze beeldvullend te kunnen fotograferen. Sommige jongere dieren in de brandingzone werden nieuwsgierig en zwommen tot enkele meters van ons. Grote telelenzen werden snel vervangen door breedhoeklenzen!

Woensdag 25 juni: In het pakijs tussen Raudfjorden & Woodfjorden

Date: 25-06-2014
Position: In het pakijs tussen Raudfjorden & Woodfjorden Wind: milde bries uit het WNW (Windkracht 2)
Weather: heldere lucht met een  paar wolken aan de horizon, zeer dicht pakijs
Air Temperature: +8°C
GPS: 80°00.3’ N / 011°52.8’ O

Na de hele nacht noordwaarts gevaren te hebben kwamen we pal na het  ontbijt terecht in het  pakijs, op deze  prachtige zonnige dag in de arctis. Het zicht was uitstekend en al
spoedig hadden we onze  eerste ijsbeer in de kijker, rondzwervend over het  ijs, loerend op zonnebadende baardrobben en ringelrobben. Op afstand leek het  een  grote  man  te zijn, maar hij verdween in het  water  tussen het  ijs, waar we hem  uit het oog verloren.

Gelukkig vonden we al gauw een  tweede beer, een  jongvolwassen vrouwtje dat  lui over een  bergje van opgekruid ijs gedrapeerd in de felle zon lag te slapen, plat op haar  
buik in de sneeuw, om wat verkoeling te vinden. Ze werd wakker toen wij naderden en na zich nog eens lekker te hebben uitgerekt met  een  grote geeuw,  liet zij zich op haar  buik van de sneeuwbult afglijden, in het  water,  om aan  onze  kant  weer op het  ijs te klimmen om ons  eens van naderbij te bekijken. Het was een  prachtexemplaar, met  zo hier en daar een litteken, mogelijk bij een  vechtpartij opgelopen. Iedereen aan  dek hield zich muisstil en was er getuige van hoe  de nieuwsgierige beer helemaal naar  het  schip toe  kwam, er en paar maal omheen liep, en zelfs de scheepswand aanraakte en besnuffelde. Een unieke ervaring en een  geweldige kans  voor de fotografen! De beer besloot dat hier niets
eetbaars te halen viel en wandelde kalm van ons  weg, de witte wildernis in.
Wij vervolgden onze  reis en kwamen onze  eerste berenman weer tegen, maar die had andere plannen en toonde geen  interesse in ons, dus  we lieten hem  gaan.  
We kwamen even klem te zitten in het  ijs, maar de Ortelius is een  sterk  schip met  een  bekwame bemanning dus  al spoedig konden we onze  tocht  voortzetten, waarbij we de 80ste breedtegraad kruisten.

Het bleef prachtig helder weer, met  stralende zon, en praktisch windstil – ideale omstandigheden om aan dek te zijn en te genieten van al dat  mooie zeeijs om ons  heen.
Er waren veel vogels rond het  schip, vooral groepjes kleine alken, maar ook drieteenmeeuwen die rond het  schip visjes vingen waar het  schip stukken ijs
uiteendreef en soms om deed slaan. Er was nog een  arctisch schouwspel te bewonderen: merkwaardige luchtspiegelingen, waardoor het  leek of zich aan  de horizon een  honderden kilometers lange ijsmuur bevond.
Later op de middag kwamen we enkele walrussen tegen, een enkeling in het water en een groepje van drie op het ijs. Kort daarna werd de derde ijsbeer van vandaag gespot, maar deze had geen belangstelling voor  ons en sjokte over het ijs weg, de verte in.
Gelukkig vonden we al snel onze vierde beer en we moesten de dagelijkse ‘recap’ onderbreken omdat iedereen naar de boeg snelde om  het beest te bewonderen. Na het avondeten koersten we verder naar het noordoosten, waar we onze vijfde beer vonden,
een oude man met een dikke vette buik. Hij had zich al ter ruste gelegde, maar hees zich overeind en sjokte traag bij ons weg, totdat hij de afstand voldoende vond,
waarna hij zich in de sneeuw neervlijde om  zijn slaapje voort te zetten. We lieten hem met rust en voeren verder noordwaarts waar wij zijn voorbeeld volgden. Ondertussen genieten we van het prachtig landschap. We hebben vandaag toch 4 ijsberen kunnen spotten. Om middernacht was dé zo'n nog even fel als om 12 uur, we hebben de patrijspoorten dan maar gesloten want anders was het veel te licht om te gaan slapen.

Donderdag 26 juni: In het pakijs tussen Raudfjorden & Woodfjorden

Date: 26-06-2014
Position: In het pakijs tussen
Raudfjorden & Woodfjorden
Wind: nauwelijks wind (Windkracht
0/1)
Weather: zonnig, gedeeltelijk bewolkt
Air Temperature: +9°C
GPS: 79°55.5' N / 013°58.3' O

Het is een prachtige zonnige morgen als de Ortelius de Woodfjord binnen vaart, Deze fjord snijdt 65 km diep in de noordkust en heeft twee grote takken aan de westzijde en twee kleinere baaien aan de oostkant.
De naam Woodfjord is te danken aan de enorme hoeveelheden drijfhout die hier langs de oevers te vinden zijn. We genoten van de schitterende landschappen en het glinsterende ijs, maar konden door het vele ijs niet ver in de fjord doordringen.
Om tien uur begaven we ons weer in de met pakijs bedekte zee, in de richting van het eiland Moffen, een strikt natuurreservaat waar walrussen speciale bescherming genieten.
Groepjes kleine alken vlogen rond het schip of zwommen in het water tussen de ijsschotsen. Later in de ochtend gaf Barbara een voordracht in de bar in het Engels over zeeijs, terwijl Louis een lezing in het Nederlands gaf in de voordrachtruimte op dek 3.
Beiden benadrukten het belang van zeeijs in het poolgebied en de invloed daarvan op het klimaat en op het dierlijk leven onder het ijs.

Na een heerlijke lunch begaven we ons weer
in de volle zon aan dek. Een paar gelukkigen waren er getuige van hoe een
vorkstaartmeeuw voor het schip langs vloog, een zeldzame vogel die slechts in klein
aantal in het noorden van Spitsbergen broedt. We zagen veel ringelrobben,
het stapelvoedsel voor de “Koning van de Noordpool”, maar waar was de ijsbeer?
In felle zon is het spotten van ijsberen moeilijk, maar om 15.00 u vonden we er een, waarschijnlijk een vrouwtje. Ze was al eens nauw in aanraking met mensen geweest,
want op haar achterste konden we het cijfer 33 ontwaren.
Ze had geen zin in een hernieuwde kennismaking en wandelde van ons weg.
Een uur later serveerden Michael en zijn team ons op het dek warme chocolademelk
met rum met koekjes, terwijl wij ondertussen alweer een nieuwe beer aan het observeren waren.

Wat een prachtige middag! Om vijf uur presenteerde ijsbeerspecialiste Thea in de bar in het Engels een voordracht over de biologie van de ijsbeer. Haar praatje werd onderbroken door een kortstondige waarneming van een dwergvinvis.
Tezelfdertijd gaf Albert een lezing in het Nederlands over de geschiedenis van de ontdekking van Spitsbergen en de Noordpool, een aaneenschakeling van gefantaseerde verhalen, geweldige misvattingen, regelrechte fraude en bedrog, en reeksen dramatische catastrofes.
Tijdens de ‘recap’ gaf Mick een overzicht van de vogels die we in het ijs hadden gezien en Thea nam de beren van de dag nog eens door. Na het avondeten werden we opnieuw opgeschrikt door de intercom, toen onze onverschrokken leider Rinie ons nogmaals opriep
om  naar de zoveelste beer te komen kijken: en jawel! een nieuwsgierig dier dat in het
water sprong om  op ons af te zwemmen en dat de fotografen ruimschoots de gelegenheid gaf weer honderden foto’s te schieten. Reden genoeg om  de dag gezamenlijk in de bar  te vieren!

Vrijdag 27 juni: Fuglesongen & Pakijs

Date: 27-06-2014
Position: Fuglesongen & Pakijs Wind: zeer flauwe wind uit variabele richting (Windkracht 0/1)
Air Temperature: +11°C
GPS: 79°50.9’ N / 011°23.7’ O

De nacht verliep rustig terwijl het schip voor anker  lag tussen de eilanden Fuglesongen en Klovningen. Toen we ontwaken was de lucht bewolkt maar,  en dat is belangrijk, de zee was kalm. Na het  ontbijt verzamelden we in de bar om naar  Rinie te luisteren die het  plan voor de landing op Fuglesongen uiteenzette. Vanaf 09:30 begonnen de zodiacs aan  de korte  overzet naar  het  eiland.

De afgeronde rotsen en stenen aan  de oever  waren erg glad door de algenbegroeiing. Vanaf hier wandelde een grote groep naar de Kleine Alken kolonie, een 300 meter verderop. Ongeveer een 30 gasten opteerden voor de zodiaccruise rond de kleine eilanden. Voor beide activiteiten waren de condities optimaal te noemen. Reeds vanaf het schip konden we het roepen van de deze kleine vogels horen, maar éénmaal ter plaatse werden we overstelpt door de grote aantallen vogels en hun geluid. Onze observatietechniek was eenvoudig:
we positioneerden ons aan  beide zijden van de kolonie en bewogen ons heel langzaam de helling op. We stopten, gingen wat hoger om uiteindelijk in een  goede positie te komen
om te kijken, luisteren, te fotograferen. Kortom om van dit spektakel te genieten.

Duizenden van deze  kleine creaturen nestelen tussen de rotsopeningen en in de spleten. Tussen juni en laat augustus leggen ze hun  ene  ei, brengen het  kuiken groot  en keren
dan terug naar  de open zee om er de winter door te brengen. Maar ze zijn niet de enige bewoners van deze  eilanden. Grote  burgemeesters, Sneeuwgorzen en Kleine jagers nestelen er eveneens. Brandganzen en Eidereenden vlogen langs. De Kleine alken
zwermden in grote  vluchten op, zoefden over onze hoofden en kwamen terug op hun vertrouwde plaats zitten. Het constante geroep van deze  vogels zowel in de lucht als
in de kolonie was een  indringende ervaring. Vooral de fotografen konden er hun vaardigheden testen en de vogels boden talrijke gelegenheden om close-up opnames te maken van deze  werkelijk arctische ervaring.

Na de lunch was  het terug het ijs op zoek naar beren. Lang moesten we niet wachten.
Twee ijsberen werden waargenomen. Eén daarvan, een groot mannetje, at van een recent gedode Baardrob. Toen we naderden kuierde hij rustig weg van zijn buit, en we besloten hem de ruimte te laten en het schip vaarde wat achteruit. Na het diner kwam dezelfde beer terug naar de dode zeehond. Na hem een tijdje in de kijker gehouden te hebben lieten we hem rustig verder van zijn maal genieten.

Zaterdag 28 juni: In het pakijs tussen Raudfjorden & Woodfjorden

Date: 28-06-2014
Position: In het pakijs tussen
Raudfjorden & Woodfjorden
Wind: zeer flauwe wind uit variabele richting (Windkracht 0/1)
Weather: bewolkt
Air Temperature: +7°C i
GPS: 80˚07.9' N / 012˚57.8' O

We hadden voor de nacht het schip geparkeerd in het ijs, aan de rand van een enorme ijsschots, waar we ‘s avonds nog een beer hadden zien wandelen, maar het  beest weigerde gedurende de nacht dichterbij te komen. Na het ontbijt hervatten we onze speurtocht en het duurde niet lang voordat het  raak was.
Om 9:30 u zagen we er maar liefst drie op verschillende plekken, waarvan we er eentje uitkozen om te benaderen. Een goede keuze, want deze  beer kwam aardig dichtbij en we kregen een  paar mooie kansen om foto’s te maken als hij van schots op schots sprong. Opeens kwam er van de andere kant een  beer aan. Ze gingen te water,  zwommen naar elkaar toe en klommen toen samen weer op het  ijs. Samen wandelden ze traag  van ons vandaan, soms wat rollebollend in de sneeuw. We volgden ze tot 11:00  u, totdat ze besloten uit elkaar te gaan  en in verschillende richtingen te vertrekken. Waarschijnlijk waren dit een moeder en een  volwassen kind, dat  eigenlijk al onafhankelijk was. Nadat we deze twee hadden laten gaan,  ontdekten we een  nieuwe beer, maar deze was te ver weg om hem  te kunnen benaderen. De meeuwen langs de boot kunnen ondertussen lekker genieten van de visjes die opgeschrikt worden van het ijs dat uiteen gaat door de boot. Vanaf nu verlaten we het pakijs, en varen we richting zuiden. Na een lekkere BBQ aan boord van het schip duikelen we nog even de bar in.

Zondag 29 juni: Tordenskjoldbukta & Isfjorden

Date: 29-06-2014
Position: Tordenskjoldbukta & Isfjorden
Wind: wind uit O (Windkracht 4) Weather: gedeeltelijk bewolkt
Air Temperature: +11°C
GPS: 78°17.3’ N / 012°52.9’ O

De Ortelius voer naar het zuidwesten tijdens de nacht en zo verlieten we het  ijs. Het was een  prachtige ochtend en we passeerden langs de buitenkant van Prins Karls Forland, op weg naar  Tordenskjoldbukta. Juist toen we de zuidpunt van het  Forlandet rondden onderging de Polar Bear Special een gedaanteverwisseling tot een  walvissafari: 2 Blauwe vinvissen, een  Vinvis en een  Bultrug. Daarbovenop een  vluchtige waarneming van enkele beloega's. Wat een  festijn. Toen de walvissen ons verlieten vervolgden we onze weg naar Tordenskjoldbukta, een prachtig gebied met een typische hoogarctische toendra. We werden verdeeld in een wandelgroep en een fotografiegroep. Opvallend waren de rode bloemen van desteenbreeksoort Saxifraga oppositifolia. Af en toe gaven de kleine gele bloemen van een  Draba, een Hongerbloempje-soort, een  extra kleurentoets aan de toendra, zij het op erg kleine schaal. Rendieren graasden er in kleine groepjes, meestal wijfjes met  kalfjes van dit jaar. De wandelgroep ontmoette ook twee  jonge dieren, vermoedelijk van het  vorig jaar, die hun  nieuwsgierigheid niet konden bedwingen en ons tot op enkele meter naderden. Ook de vogels lieten merken dat het  voorjaar was: Brandganzen zaten op hun nest in de gaten gehouden door de Grote  burgemeester. Verder mooie waarnemingen van Rosse  franjepoten, Kleine rietgans, Eiders en als neusje van de zalm, enkele Koningseiders. De enige zangvogel van Spitsbergen, de Sneeuwgors, liet zich evenmin onbetuigd. Toch waren er nog andere zingende vogels als de Paarse strandloper. Spectaculair was het  optreden van een Kleine jager die een  Noordse stern haar  voedsel deed loslaten, en dat  in de vlucht onderschepte. Een Poolvos liet zich heel even zien. Een Gewone zeehond volgde een  tijdje de zodiac toen die ons  terug naar het schip bracht. Met het  mooie weer, de bloeiende planten en vele vogels en dieren vormde deze  dag een prachtig sluitstuk voor ons  verblijf in deze  arctische regio. Terug aan  boord van de Ortelius was het  tijd voor enkele huishoudelijke mededelingen en werden de Kapitein, Rinie, de overige staff- en crewleden even in het zonnetje gezet.

Maandag 30 juni: Longyearbyen, Spitsbergen

Date: 30-06-2014
Position: Longyearbyen, Spitsbergen
GPS: 78°13.8’ N / 015°36.10’ O

Het was tijd om vaarwel te zeggen tegen ons grote avontuur, ons veilige drijvende tehuis, en vele nieuwe vrienden. Sommige passagiers hadden een vroege start en moesten het schip al om 3:00 u verlaten, anderen konden op een beschaafder uur opstaan en gingen aan  wal rond een  uur of negen, om per bus naar  hun chartervlucht gebracht te worden. De laatste gasten konden nog later van boord en konden nog even genieten van een  kort bezoek aan de noordelijkste stad ter wereld, alvorens terug te keren naar  hun respectievelijke woonplaatsen, variërend van Noord-Amerika en Europa tot Nieuw-Zeeland.
Gelukkig was ons vliegtuig ondertussen hersteld en zijn we op tijd naar Brussel kunnen vertrekken.

Meer foto's over Spitsbergen

Slideshow

Terug naar de website