Dag 7: De omgeving van Arequipa

14 juli 2008

Het platteland met een watermolen, een koloniale woning en we leren de lama's en hun familie kennen.

Het groene platteland wordt ook hier volgebouwd door de aangroei van de stad. Er is ook veel smokkelwaar uit Bolivia te verkrijgen, dat op slechts op paar honderd kilometers ligt. Appartementen zijn hier 200m2, riant eigenlijk, maar de mensen blijven liever in gewone huizen wonen. Vele wijken zijn voor toeristen echt wel te vermijden, net als de maatregelen die moeten genomen worden om woningen te beveiligen.

Peruanen houden van feesten en optochten, zelfs met wedstrijden en selecties om voor de president op te stappen. Ook hanengevechten met weddenschappen zijn erg populair. Je ziet geregeld speelautomaten. Arequipa heeft een grote eetcultuur met veel restaurants, muziek en dans. Landarbeid is hier zwaar werk, de mechanisatie groeit, toch kiezen jongeren voor studeren of fabrieksarbeid. We stoppen voor enkele terrasfoto's met de bergen Pichu Pichu en de Misti.

De watermolen van Sabandia dateert van 1622. De jacht op de kolibrie is geopend. Commodores popular is een vrouwenbeweging die samen aankopen doen, zo is er tevens een organisatie voor kinderopvang, enz. Het zijn vooral de vrouwen die hier initiatief nemen. Als een huis volledig af is betaal je taks, dus de meeste huizen blijven onafgewerkt staan.

We bezoeken een koloniaal huis dat nog gebruikt wordt voor feesten, huwelijken, enz. De rijke woning werd opgericht door een hoge militair, ging daarna over aan diverse privé-eigenaars. Na de plundering door de Chilenen werden nieuwe meubelen aangebracht. Ook aardbevingen bepaalden mee de geschiedenis van dit huis dat volledig gerestaureerd werd.

Steeds meer mensen in de groep klagen van hoofd-, maag- en buikklachten, droge lippen gecombineerd met lichte duizeligheid. De hoogte heeft zijn prijs.

Nu bezoeken we een Jezuïetenkerk op de Playa del Armas. Na een vrij maal bezoeken we het museum van Juanita, het meisje dat geofferd werd door de Inca's op de berg Nevado Ampato. Impressionant. De Nevado Ampato vulkaan (Cabanaconde) was het offerplatform. De Sabancaya barste uit in 1995 en bracht de archeoloog op het idee tijdens deze opwarming opzoekingen te doen naar Juanita. Met speciaal Incabier werden jonge, van jongs af uitgekozen kinderen verdoofd en dronken gemaakt. Juanita had cocabladeren gegeten en bier gedronken een paar uur voor haar dood (hebben maagresten aangetoond). Ze mat 1m40 en woog 40kg, de tanden waren volledig in orde, wat er op wijst dat ze verzorgd werd in haar jonge leven. Ze is gedrongen en lijkt kleiner dan ze is, dat is het resultaat van het gewicht aan ijs en sneeuw dat boven haar lichaam kwam te liggen.

Er zijn 18 mensenoffers gekend waarvan 14 in Peru. De kinderen moesten perfect zijn en als het nodig was, werd er geofferd. Ze vertrokken vanuit Cusco, ze wisten dat ze uitgekozen waren. In Ishu (Itsjoe uitgesproken)-gras gevlochten sandalen die door ouders meegegeven werden aan het kind (sandalias) werden ook teruggevonden. Die sandalen waren voorzien van koord tussen de tenen maar ook rond de hiel. Deze werden door de gewone Inca's gedragen. Dezelfde maar in stof gemaakt, werden speciaal gebruikt voor de verplaatsing langs het offerpad in Alpacawol. De andere offers in het graf komen uit alle windstreken van Zuid-Amerika.

Ook de Misti-vulkaan herbergt 2 jongens en 2 meisjes, die geofferd werden in verschillende perioden van de Inca's.

We bezoeken de plaatselijke Jezuïetenkerk. Plaatselijke versieringen (fruitmotieven) worden toegevoegd aan de renaissance-elementen. Jezuïeten zijn bekend voor hun laagdrempeligheid. Door de lokale invloed wordt de stijl dan pronkeriger dan rococo. Allemaal 14 karaat goud. Naast het cederhouten hoofdaltaar zien we de eerste pastelkleurige schilderijen, totaal nieuw, want het waren vroeger allemaal heel donkere schilderijen in deze streek. In 1776 worden de orden teruggeroepen naar Spanje (ze heulen te veel mee met de inlanders). Pas 50 jaar later kunnen ze hun eigendommen (gedeeltelijk) terugkrijgen.

Na de nodige tijd voor de winkeldames eten we 's avonds in een gezellig eethuis 'Montonero'. Weerom worden we vergast op mooie muziek en .... prachtige lokale dansen. Dat mag ook gezegd van de groep want de sfeer zit er al dik in. Spijtig dat Gie niet mee kon. En morgen wordt het een zware klim, eens zien hoe onze helden er dan uitzien...