Dag 9: Colca vallei

16 juli 2008

Het heeft gevroren vannacht. Met heldere hemel vertrekken we om 6u30 om de condor te zien vliegen. Bij Choketico houden we even halt. De kerk is uit de 15'de eeuw. We passeren een canyon (bekend voor rafting) en zien het dorp waar Manco Capac woonde, Coporake.  Vanmiddag gaan we daar wandelen.

De landbouwers (die in volledig familieverband werken en leven) ruilen hun diensten met elkaar in ruil voor eten. Zo helpen ze elkaar in de productie, het bouwen van huizen, het transport van producten, enz.

Op deze hoogte moet je ook opletten bij het openen van drankflesjes. De luchtdruk is lager waardoor een flesje bijna openbarst.

Het gebergte van de Andes leeft nog steeds en wordt elk jaar een centimeter omhoog geduwd. Het uitzicht wijzigt dus constant. Zo komen bepaalde van de duizenden terrassen in gevaar. De cochenille (rode dure kleurstof) komt van een soort luis die op de platte cactussen leven en om de drie maand 'geoogst' kunnen worden. Een mooie bijverdienste voor de arme bevolking.

We bezoeken Maca, een klein dorpje. De maca is ook een knolgewas. Maar dit dorp glijdt af naar de canyon. Via Spaanse hulp wordt dit dorp ondersteund.

We bereiken het Kruis van de Condor. De albatros verschilt van de condor. De albatros is groter, maar smaller van bouw. Het mannetje van de condor heeft een rood kopje, het wijfje heeft rode ogen. De vogel is beschermd, er zouden twee nesten zijn van elk 15 condors. Op het Kruis van de Condor bevinden we ons op 3.800m. We kijken neer op de rivier, die 1.200m lager ligt (maar niet de plaats van het hoogste hoogteverschil is). Het zicht op de condors is ongelooflijk. Mooie vogels en ze geven show terwijl ze zich op de thermiek voortbewegen. We stoppen weer, Maca ligt in vizier met meertjes die verschillend kleuren. De terrassen moeten een immens werk geweest zijn. Er zijn er van de 10'de-11'de eeuw, voor de periode van de Inca's. Ze maakten vooraf een model in steen hoe de terrassen moesten aangelegd worden. Horizontale lijnen voor land bouw, de verticale lijnen voor de irrigatie. Aan de overkant in de muur werd een Incagraf in de muur ingewerkt, tevens werden daar voorraadschuren (colca's) aangelegd. Ook die techniek was de Inca's gekend. De verticale lijnen verdeelden het water evenredig over de terrassen. Maca is een dorp dat zeker voorbereid is op de toeristen. Maar de aangeboden producten zijn dezelfde, vooral het borduurwerk is hier aantrekkelijk.

De vermoeidheid die al dagen op ons weegt, wordt lichter om dragen. Ook de andere hoogteverschijnselen verliezen aan kracht.

Na een traditioneel middagmaal met o.a. Cavia en een korte platte rust zijn we klaar voor een wandeling van enkele uren. In het spoor van Manco Capac, Coporake is de vertrekplaats. Op onze wandeling blijft de berg Nevado Ampato (van Juanita) in ons zicht. Aan een amfitheater ontmoeten we broer en zus van 14 en 10 jaar. Ze tonen de verschillende soorten aardappelen uit de streek. Originele bijverdienste. Wij zien ondertussen nogmaals de colca's (voorraadplaatsen in de rotsen). Eindbestemming is Yanque, hier woonde de broer van Pizarro. In beide dorpen zijn restanten te vinden van Incawoningen. In het eerste wordt verteld dat daar het kasteel van Manco Capac zou gestaan hebben. Morgenvroeg trekken we weer verder in het Incarijk.